احمد پوری

منوچهر آتشی درباره‌‌اش گفته بود: او «مترجم روح واژه‌ها» است. سخن از احمد پوری است. کتاب‌خوان‌ها و شعردوست‌ها معمولاً او را با ترجمه‌ی آثار نرودا، لورکا، آخماتوا، ریتسوس، حکمت، قبانی و بسیاری دیگر از بزرگ‌ترین شاعران معاصر جهان می‌شناسند. مترجمی که به تنهایی توانست خواندن بخش عظیمی از شعر جهان را برای مخاطب فارسی‌زبان ممکن کند؛ حتی اگر ترجمه‌ی شعر در نظر برخی غیرممکن باشد! پوری با ترجمه‌های متفاوت و گونه‌گونش هربار از مسیری تازه به زبان و حال و هوای شاعران منتخبش نزدیک می‌شود و از همین روست که ترجمه‌های او به زعم منتقدان واجد لحن‌های متفاوت است. مترجمی که سال‌هاست در باب ترجمه تدریس نیز می‌کند و علاوه بر این‌ها در حوزه‌ی داستان به صورت جدی فعال است. 
او که پیش از ترجمه شعر، داستان کوتاه می‌نوشته و کار ادبی‌اش را هم با نوشتن داستان شروع کرده، دست آخر در اواخر دهه‌ی هشتاد به آرزوی همیشگی‌اش رسید و رمانش را (دو قدم این‌ور خط) منتشر کرد. رمانی که از قضا با استقبال فراوان جامعه‌ی ادبی و منتقدان روبرو شد و نوبت چاپ‌های بسیاری هم به خود دید... فراموش نکنیم که پوری درست در سال‌های پس از جنگ، وقتی که مردم از تبعات جنگ خسته بودند دست به ترجمه‌ی آثار عاشقانه شاعران مطرح جهان زد و چهره‌ی عاطفی،‌ انسانی و جذاب شاعرانی را که بیشتر به وجه سیاسی خود شناخته شده بودند، به ما نشان داد.