جومپا لاهیری با دقت و ظرافت دربارهی دلتنگی، آوارگی و رشتههای نازکی مینویسد که آدمها را به مکانها و به یکدیگر پیوند میدهد. داستانهای او غالباً بین دنیاها در رفتوآمدند، چه فرهنگی، چه احساسی، چه زبانی و حسِ تعلیق را با وقاری خاص به تصویر میکشند. در نثر او نوعی سکون وجود دارد که کلیت زندگیهای آدمهای گوناگون را در زیر سطح آشکار میکند.